Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
(Κορ.1,1,18-31&2,1-2)
Επιμέλεια: Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Υπήρχαν
και τότε δυστυχώς κάποιοι άπιστοι στην Κόρινθο που περιγελούσαν το Σταυρό και
έλεγαν λόγια ανάρμοστα για το κήρυγμα του Εσταυρωμένου μας Θεού γιατί τάχα αν
ήταν Θεός θα βοηθούσε τον εαυτό Του και θα εκδικείτο όταν σταυρώνονταν ενώ
αντιθέτως ο Χριστός μας δε μπόρεσε τάχα να γλιτώσει από το θάνατο και πέθανε κι
άρα πώς μπορεί και να αναστηθεί εκ νεκρών; Και φανταστείτε τότε τη θέση των
χριστιανών που ταράσσονταν ακούγοντας όλα αυτά κι έπρεπε να απαντήσουν
αντιστεκόμενοι στους άπιστους γι’ αυτά και επειδή δε μπορούσαν να
ακούνε τέτοιες βλασφημίες στο Σταυρό Του ακούνε σήμερα τον απόστολο να τους
λέει καθησυχαστικά: μη σας φαίνεται αυτό παράξενο γιατί ό, τι δόθηκε
από το Θεό για να σωθούμε εμείς οι πιστοί Του αυτά πάλι φαίνονται μωρία στους
άπιστους και απολλύμενους όπως εδώ που τους μιλάει για το κήρυγμα του Σταυρού
και επομένως και του Εσταυρωμένου μας Ιησού. Αλλά προσέξτε αυτό πάλι είναι η
δύναμη του Θεού μας και επιπλέον φανερώνει και σοφία αντί για τη μωρία που
έβλεπαν οι άπιστοι γιατί η δύναμή Του φαίνεται από το ότι ο Εσταυρωμένος με το
θάνατό Του νίκησε το θάνατο από την υπερβολική Του δύναμη με την οποία έπεσε
και νίκησε το θάνατο ρίχνοντάς τον κάτω οριστικά αλλά και σοφία πάλι είναι
γιατί ο Εσταυρωμένος με τέτοιο σοφό τρόπο έσωσε τους απωλεσμένους!
Οι
έξω σοφίας και ρήτορες κλπ κλπ κάθε εποχής που εγκεφαλικά προσπαθούν να
ερμηνεύσουν όλα αυτά αυτά παθαίνουν όπως το βεβαιώνει κι ο προφήτης ότι δηλαδή
θα απολέσω τη σοφία τους αυτή και θα την αποδείξω ανώφελη και μάταιη κάτι που
είναι αντίθετο στην πραγματική σοφία που είναι και ωφέλιμη και
συνετή(Τιμθ.2,2,7/πνεύμα Θείο συνέσεως σε έργα και υποθέσεις δυσκολοδιάκριτες).
Πού σοφός αναρωτιέται στη συνέχεια ο απόστολος. Πού φιλόσοφος και ρήτορας; Και
πού γραμματεύς; Πού ειδωλολάτρης και Ιουδαίος; Πού συζητητές και πολύξεροι;
Κανείς τους δε μπόρεσε να μας σώσει παρά οι απλοί αλιείς κι άνθρωποι ασήμαντοι
ήταν αυτοί που μας απελευθέρωσαν από την πλάνη και την απιστία κι η σοφία αυτού
εδώ του κόσμου έμεινε από Το Θεό ανενέργητη και πραγματικά μωρή και ανόητη αφού
δε μπόρεσε να βρει την αληθική γνώση του Θεού! Κι αφού λοιπόν με τη σοφία Του
δε μπόρεσε ο άνθρωπος να γνωρίσει το Θεό ευδόκησε ο Θεός με τη μωρία του
κηρύγματος να σώσει όσους πιστέψουν…εδώ φαίνεται πώς μωράθηκε η σοφία αυτή του
κόσμου: μέσω των κτισμάτων –πάντα εν σοφία εποίησας- οι του κόσμου φρονούντες
δε γνώρισαν το Θεό εμποδιζόμενοι από τη σοφία της ευγλωττίας για τούτο κι ο
Θεός με την απλότητα του κηρύγματος κι ας φαίνεται στους άλλους μωρία και
αγνωσία αλλά δεν είναι ασφαλώς και μέσω αυτής της απλότητας του κηρύγματος ήρθε
κι έσωσε ο Θεός όσους Τον πιστέψουν. Ας μη προσέχουμε λοιπόν κι εμείς μόνο τα
όμορφα λόγια και τα κτίσματα γιατί αληθινή σοφία αυτά δεν είναι.
Σας
λέω να πιστέψετε κι εσείς αρχίζετε να ζητάτε θαύματα για όσα σας κηρύττω αλλά
εμείς κηρύττουμε Χριστό Σταυρωμένο που όχι μόνο επίδειξη ασθένειας κι αδυναμίας
δεν είναι αλλά το να πεθάνει κανείς στο Σταυρό και να είναι και Θεάνθρωπος με
τη φαινομενική αυτή αδυναμία Του έρχεται να μας οδηγήσει στην πίστη Του…σχήμα αντιθέσεως
κι εδώ χρησιμοποιεί ο απόστολος…με τα αντίθετα κατορθώνονται τα αντίθετα! Κι αν
πούμε και σε άλλους πάλι να πιστέψουν μας ζητάνε όμορφα λόγια –αναφέρεται
αντίστοιχα σε Ιουδαίους που ζήταγαν θαύματα και σε ειδωλολάτρες που ζήταγαν
ευγλωττία- αλλά εμείς τους δίνουμε Χριστό κι Αυτόν Σταυρωμένο! Τι μωρία
γι αυτούς να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας σταυρώθηκε και να πάλι η
αντίθεση να τους βλέπουμε να πιστεύουν! Όλα αυτά είναι ισχυρότατη απόδειξη της
πίστεως και της δυνάμεως του Θεού να πείθονται κι οι μεν κι οι δε όχι από άλλα
αλλά από τα αντίθετα σε όσα επιζητούν. Κι οι δυο τους σκοντάφτουν στο ότι ο
Χριστός λχ συνέτρωγε με αμαρτωλούς και ο ίδιος πάλι τελικά σταυρώθηκε με ληστές
ή περιπαιχτικά αναφέρουμε ότι μωρία και άγνοια είναι το μυστήριο κι πίστη του Σταυρωμένου
κι όμως αυτό που είναι ακατάληπτο στο νου μας κι άλογο ολότελα με μόνη την απλή
μας πίστη και απερίεργη που ο χριστιανισμός έχει και στην οποία άλλοι
καυχιώνται επιτυγχάνεται…
Ιησούς
Χριστός που θαυματουργεί για τους μεν έχουμε και για τους δε τον ενυπόστατο
Λόγο και σοφία του Πατρός αφού ας μη ξεχνάμε ότι το μωρό του Θεού είναι
σοφότερο των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού ισχυρότερο των ανθρώπων: Σταυρός
και πίστη στον Εσταυρωμένο μωρό του Θεού όπως φαίνεται στους έξω σοφούς είναι
σοφότερο από τους σοφούς αυτούς γιατί σοφοί και φιλόσοφοι καταγίνηκαν σε ψυχρά
κι ανώφελα κι ο Σταυρός έσωσε τον κόσμο όλο…ασθενές του Θεού θεωρείται ο
Σταυρός αφού ο Χριστός για τους άπιστους από αδυναμία κι ασθένεια σταυρώθηκε κι
όμως αυτό το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο από όλους τους ισχυρούς και
δυνατότερο από όλους τους δυνατούς αφού μυριάδες τυράννων πάσχισαν να Τον
νικήσουν και να σβήσουν το όνομά Του επί της γης αλλά ανθεί περισσότερο
αντίθετα από τα αναμενόμενα κι ακμάζει κι ο δυνατός όπως τον θεωρούσαν διάβολος
δέθηκε και νικήθηκε από το φαινομενικό αυτό το ασθενές και αδύναμο του Σταυρού:
το υπέρσοφο του Θεού λέγεται άσοφο και μωρό και το υπερσθενές και υπερδύναμο
ασθενές και αδύναμο όπως και το θείο υπέρφωτο σκότος και γνόφος! Κι όμως η
θ.σοφία και δύναμη υπερέχει κάθε σοφία και δύναμη των κτισμάτων Του. Ανάμεσα
στους πιστούς που κλήθηκαν ελάχιστοι σοφοί κατά το φαινόμενο και τον παρόντα
βίο –κι ας υπήρχαν και σοφοί ανάμεσά τους- αλλά και αξιωματούχοι κι ευγενείς
–σχήμα λιτότητας όχι πολλοί…άρα η δύναμη του κηρύγματος του Χριστού δίδαξε
όλους αυτούς και τους αμαθείς και απλούς ανθρώπους τόσα σοφά και υψηλά δόγματα
της πίστεως κι ακολούθως έδειξε την άλλη σοφία άχρηστη και μάταιη όπως και τη
δύναμη του κόσμου αυτού εδώ και την ευγενική καταγωγή…
Τα
μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός για να καταισχύνει και να καταντροπιάσει τους
σοφούς του κόσμου τούτου και τα ασθενή τα ισχυρά! Καθώς και τα αγενή και
εξουθενημένα και τα μη όντα για να καταργήσει τα όντα…πόσο ασήμαντοι φαίνονται
πολλές φορές οι χριστιανοί τα μάτια του κόσμου τούτου κι όμως ταπεινώνουν τον
κόσμο φιλοσοφώντας περί Θεού και θείων περισσότερο από κάθε άλλο ή και νικώντας
κάθε επίγεια δύναμη και πλούτο και δόξα και ευγενική καταγωγή των απίστων κι
αυτό το πέτυχε η ταπείνωσή τους ενώπιον του Θεού κι αντίθετα η υπερηφάνεια των
απίστων κι ο εγωισμός δεν τους άφησε να πλησιάσουν περισσότερο
το Χριστό από τη
δόξα και τη σοφία τους…κι αυτό ήταν επίτηδες όχι το να δεχτεί αμαθείς και να διώξει
μορφωμένους από κοντά Του αλλά για να ταπεινωθεί ο τύφος κι υπερηφάνεια των
ανθρώπων που φρονούν κοσμικά…κι αυτό μέχρις ότου καταλάβουν ότι οφείλουν να
αφιερώνουν κάθε δόξα και σοφία και όλα στο Θεό και να μη καυχιούνται για
οτιδήποτε άλλο ενώπιον ανθρώπου…πάσα σαρξ μη καυχάται ενώπιον Θεού…κι εμείς πώς
μπορούμε να καυχιόμαστε για δόξες και τιμές και δύναμη και σοφία; Έτσι το μόνο
που πετυχαίνουμε είναι να γινόμαστε ανάξιοι του χριστιανικού κηρύγματος και της
πίστεως και να οδηγούμαστε στην απιστία.
Από
το κακώς είναι στο εύ είναι ανακληθήκαμε και αναπλαστήκαμε και γεννηθήκαμε
πνευματικά από το Θεό εμείς οι χριστιανοί και γίναμε τέκνα και υιοί Θεού εν
Χριστώ Ιησού δια μέσου του Ιησού Χριστού κι άρα όχι αγενή όπως είπε πιο πάνω
αλλά ούτε ταπεινά πάλι παρά ολότελα ευγενέστεροι από όλους τους ευγενείς είναι
τελικά οι χριστιανοί γιατί απλούστατα εδώ μας αποκαλύπτει ότι απόκτησαν Πατέρα
τους τον ίδιο το Θεό ο οποίος μας έκανε σοφούς και επειδή είναι άγιος μας έκανε
και άγιους και δίκαιος και δίκαιους και απολύτρωση και ελεύθερους –τέρμα η
μωρία και ακαθαρσία και αμαρτία σκλαβιά αφού Εκείνος έγινε σε μας σοφία και
δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση τόσο πλούσιος και άφθονος σε χαρίσματα
είναι ο Κύριος που μας τα χορηγεί όλα αυτά ή το ίδιο είναι να πούμε ότι ο
Χριστός έδωσε όλον Του τον εαυτό για μας σε μας: πρώτα μας έκανε σοφούς ώστε να
ελευθερωθούμε από την πλάνη της ειδωλολατρίας και μας δίδαξε την αλήθεια της
θεογνωσίας κι έπειτα μας έκανε δίκαιους χαρίζοντάς μας άφεση αμαρτιών και πάλι
στη συνέχεια μας έκανε και άγιους με το Άγιό Του Πνεύμα κι έτσι μας ελευθέρωσε
τελείως από όλα τα κακά ώστε έχουμε χρέος απέναντί Του να είμαστε μόνο
σ’ Αυτόν οικείοι κι αφιερωμένοι και αν θέλει κανείς να καυχηθεί ας
καυχηθεί εν Κυρίω αφού όχι από μόνοι μας είμαστε κάτι ούτε μπορούμε να
καυχιόμαστε για κάτι σε μας ή και σε άλλους αλλά μόνο στο Θεό που
μας χάρισε τόσα πνευματικά χαρίσματα και πόσο επομένως πρέπει να ταπεινωνόμαστε
ενώπιον Θεού και ανθρώπων κατά Χριστόν αξιόλογων όπως των διδασκάλων
μας.
Έτσι
ακριβώς κι ο απόστολος πορεύτηκε με την άρρητη θ.δύναμη όπως δηλαδή το ήθελε κι
ο Θεός και έτσι έκρινε κι ο απόστολος να μην ξέρει άλλο
τίποτε(Κορ.2,11,6&Ρωμ.12,7: και με μια δόση σωκρατικής ειρωνείας αφού ο
απόστολος αυτός είναι όντως ο Δημοσθένης της Εκκλησίας και πολλαχού
χρησιμοποιεί υψηλότατο ύφος και σχήματα λόγου όντως ιδιώτης τω λόγω αλλ’ ου τη
γνώσει! Τέλειος στη θ.σοφία και ικανός κι άξιος να διδάσκει κι άλλους
προσφέροντάς τους στο Χριστό κι ας μην έχει κοσμική σοφία ικανή!) από το ότι ο
Χριστός μας σταυρώθηκε και Αυτόν τον Εσταυρωμένο σας κηρύττω! Κι αυτό βλέπουμε
υπερφυσικά να κυριαρχεί και να επικρατεί απέναντι σε κάθε εμπόδιο και
αντιξοότητα της ζωής! Κι ας μη χρησιμοποιούμε ευγλωττίας ψεύτικα λόγια ή κακή
μεταχείριση αλλά στη σοφία και γνώση οδηγούμενοι από την κτίση και την πίστη
και τον μέλλοντα αιώνα εν Ιησού Χριστώ κι όχι στην ανυπαρξία του ψεύδους κι
έτσι να υμνείται ο Θεός και μέσω των κατορθωμάτων του ανθρώπου που μας χορηγεί
όλα αυτά…
