Πρέπει να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να βελτιώσουμε τις αδυναμίες που έχουμε. Τη γλώσσα να προσέχετε. Να μην κατηγορεί κανέναν άνθρωπο η γλώσσα σας.
Μα και να σου κάνει κάποιος κακό και να σε βρίσει και να σε μαλώνει και οτιδήποτε, εσύ να λες: «Κύριε, σκέπασε εμένα και σώσε αυτόν τον άνθρωπο, δωσ' του μετάνοια».
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχή που θα μπορούσατε να κάνετε, και δεν αμαρτάνετε. Ακούτε; Δεν αμαρτάνετε, γιατί είναι δεκτό στον Κύριο, ότι «εμένα σώσε με, και σώσε τον αδελφό μου». Θα πει ότι δεν τον μισείς, ότι τον αγαπάς ακόμα δηλαδή. Και του λες: «Σώσε και τον αδελφό, φώτισε τον». Και ο Κύριος ξέρει τι κάνει. Φωτίζει και σένα, φωτίζει και τον άλλον.
Έτσι, που λες, πρέπει να σκεπτόμεθα. Με καλοσύνη στη ζωή πρέπει να περάσει ο Χριστιανός, γιατί δεν είναι εδώ εκείνο που ψάχνεις να βρεις. Εκείνο που ψάχνουμε να βρούμε είναι ο Ουρανός. Εκεί είναι η πατρίδα μας. Εκεί είναι η ανάπαυση της ψυχής. Εάν αξιωθεί να πάει λιγάκι ένας και να δει, ο Ουρανός είναι γεμάτος. Εκατομμύρια ψυχές. Πως
μπήκανε μέσα αυτές οι ψυχές;
- Για εμάς γιατί είναι δύσκολο να μπούμε;
- Γιατί δεν έχουμε σταθερή πίστη και δεν αγαπούμε. Δύο πράγματα λείπουν: πίστη και αγάπη στο Θεό. Μπλεκόμεθα κάτω, στα πράγματα της γης, και χάσαμε τον στόχο προς τον Ουρανό. Κι έτσι, γυρίζουμε εδώ, βολοδέρνουμε μέσα στης γης τα πράγματα και δεν μπορούμε να βρούμε άκρη. Γι' αυτό θέλει προπαντός πίστη να έχουμε.
- Δεν είναι πολύ δύσκολο να μπούμε στον Παράδεισο, Γέροντα;
- Το πιο εύκολο πράγμα είναι. Μη μισείτε κανέναν άνθρωπο εδώ στη γη, και είσαστε μέσα στον Ουρανό, όποιος δεν μισεί και έχει μια αγάπη. Γιατί μας το παραγγέλλει ο Κύριος:«μη μισήσεις τον συνάνθρωπο σου» και «αγαπάτε αλλήλους». Παραγγελία του Θεού, όμως η εποχή μας είναι δύσκολη γι' αυτά τα θέματα, δεν τα πιστεύουμε. Ξεφύγαμε από την ευθεία οδό του Θεού και τρέχουμε ολοταχώς μέσα στο σκοτάδι. Είναι ένας βόθυνος εκεί μέσα και πάμε και πέφτουμε, στην κακία.
