Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Θέλω με
πολλή αγάπη και συγκίνηση, να αναφερθώ σε μια άλλη πτυχή της ζωής μου, που
είναι η παρουσία μου στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως στη Νεάπολη, από το 1973 μέχρι σήμερα. Οφείλω γι’ αυτό ευχαριστίες,
στον αοίδιμο Μητροπολίτη Πέτρας Δημήτριο
και στον νυν Μητροπολίτη κ. Νεκτάριο.
Η υπηρεσία μου αυτή, με συνέδεσε με όλους τους ιερείς της Μητροπόλεως, με τους
υπαλλήλους των γραφείων, κληρικούς και
λαϊκούς, αλλά και με όλους τους κατοίκους της Νεάπολης.
Από τότε
που έκανα τα κηρύγματα στη Μεγάλη Παναγία, διέβλεπα την αγάπη και την εκτίμηση
των ανθρώπων, αλλά και όλα τα μετέπειτα χρόνια, δημιούργησα με όλους τους
κατοίκους της Νεαπόλεως και της γύρω περιοχής, ειλικρινείς σχέσεις φιλίας και δέχτηκα από κείνους αγάπη και σεβασμό.
Όλους τους ευχαριστώ γι’ αυτό και θα διατηρώ στην ψυχή μου, τις ωραιότερες
εντυπώσεις. Ιδιαίτερα βέβαια ευχαριστώ, τους συναδέλφους μου στα γραφεία της
Μητροπόλεως, για την αδελφική συνεργασία μας, αλλά και όλους τους αδελφούς μου
ιερείς, των τριών επαρχιών, για την αγάπη τους.
Όσα έγραψα μέχρι τώρα μπορεί να
φαίνονται παράξενα και παράδοξα, ακόμη
και εγωιστικά. Εγώ δεν τα καταλαβαίνω έτσι. Δεν μου δίνουν όμως υπερηφάνεια όλα
αυτά, ούτε με εκφράζουν απόλυτα. Θα με
ρωτήσετε γιατί τα γράφω; Από ευγνωμοσύνη στο Θεό και αγάπη στους ανθρώπους, που
είχα κοντά μου συνεργάτες. Γιατί σε όλα όσα έγραψα, ο έπαινος ανήκει στους
απλούς ανθρώπους, που αγαπούν το Θεό και
εργάζονται με ανιδιοτέλεια στην εκκλησία. Οι ιερείς ό, τι και να κάνομε, δεν
εκπληρώνομε, ούτε στο ελάχιστο, τη χάρη της ιεροσύνης, που μας χάρισε ο Θεός.
Το έργο του ιερέως, είναι κυρίως
έργο πνευματικό. Αυτό σημαίνει αγιαστικό, λατρευτικό και διδακτικό. Η σωτηρία της ψυχής και η θέωση του ανθρώπου. Θυμάμαι ένα τραγουδάκι που μαθαίναμε στο Κατηχητικό:
«Και είναι η μεγάλη
θερμή μου προσευχή,
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή».
Μπορεί να είναι σπουδαίοι οι
ναοί, αλλά μια μέρα δεν θα υπάρχουν. Θα χαθούν στη φθορά του χρόνου. Αυτό δεν σημαίνει
απαισιοδοξία και άρνηση της ζωής, αλλά ιεράρχηση των αξιών της. Προτεραιότητα επί της γης, έχει ο άνθρωπος. Η ζωντανή και
αθάνατη εικόνα του Θεού. Η ψυχή του ανθρώπου ζει στην αιωνιότητα που του χάρισε
ο Θεός, δίπλα στους αγίους και τους αγγέλους. Κι όταν λέμε ψυχή, δεν εννοούμε
μια σκιά, όπως οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά εννοούμε ολόκληρο τον άνθρωπο.
Η ψυχή περιέχει το πνεύμα του
ανθρώπου, ζωογονεί το σώμα του και παίρνει ζωή από το Θεό. Η αγάπη, η κακία, η καλοσύνη,
η ευλάβεια, το μίσος, η υπερηφάνεια και όλες οι κακίες και οι αρετές, είναι ιδιότητες της ψυχής, που τη συνοδεύουν,
μετά τον θάνατο, στην αιωνιότητα. Για την εκκλησία θάνατος σημαίνει, χωρισμός
της ψυχής από του σώματος. Το σώμα παραδίνεται στη φθορά, η ψυχή ανεβαίνει στο
Θεό. Και το σώμα κάποτε θα αναστηθεί και θα ζήσει αφθαρτισμένο αιώνια με την ψυχή.
Μ’ αυτή την έννοια, ολόκληρος ο άνθρωπος είναι αθάνατος.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η
αποστολή του ιερέως είναι, να οδηγήσει τους
ανθρώπους στο Θεό, στην πίστη, στην ευλάβεια, στη λατρεία του Θεού, στην αγάπη και στη θεία κοινωνία. Αυτό γίνεται
με το κήρυγμα, με την εξομολόγηση, με τη θεία λειτουργία, με την προσευχή και με
το παράδειγμα του ιερέως. Με την «εν Χριστώ» ζωή. Το πνευματικό έργο δεν φαίνεται, δεν
διακηρύσσεται, δεν γίνεται εύκολα καταληπτό από τους ανθρώπους. Το γνωρίζει
στις αληθινές του διαστάσεις και το καταγράφει στο «Βιβλίο της Ζωής», μόνο ο Θεός.
Σ’ αυτό το έργο δεν θα αναφερθώ.
Δεν το γνωρίζω, ούτε ο ίδιος. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι, ότι
σ’ αυτό έχουν συμβάλλει στην ενορία του Αγίου Γεωργίου, όλοι οι ιερείς που
υπηρέτησαν ως εφημέριοι. Με τα κηρύγματα τους, με την εξομολόγηση και με την
αγάπη τους. Αναφέρω τον π. Γεώργιο Μαρνέλλο, τον Αρχιμανδρίτη Ευθύμιο Κλώντζα, ευλαβέστατο ιερομόναχο της εκκλησίας
μας, τον π. Γεώργιο Τζάβλα και τον π. Κωνσταντίνο Χαλκιαδάκη, ο οποίος
μετετέθη στον καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδος και δίνει με τον καλύτερο τρόπο,
το παρόν της εκκλησίας, στην ενορία του.
Οι σημερινοί ιερείς της ενορίας μας, π. Κωνσταντίνος Κωστάκης και π. Βασίλειος Περουλάκης ,
συνεχίζουν επάξια το έργο της, στον λειτουργικό τομέα, στο κήρυγμα και στην
εξομολόγηση. Είναι άριστη η συνεργασία μας
και τους ευχαριστώ για την αδελφική
συμπαράσταση τους. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω, ότι το έργο μιας ενορίας,
εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον Επίσκοπο, που στη Μητρόπολη μας είναι
χαρισματικός και αγαπητός. Έχει όμως και
άμεση σχέση, με τους συνεργάτες και
τους ενορίτες του Ιερέως.
Συνεχίζεται...
