Εάν και αθλή τις ου
στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση
(Τιμ.2,2,1-10)
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Πάλι αντίθεση χρησιμοποιεί κι εδώ ο απόστολος εφόσον πιο πάνω μας λέει
ότι είναι στα δεσμά με αλυσίδες και όλοι τον αποστρέφονται ενώ εδώ λέει
πράγματα ούτε φοβερά ούτε δεινά όπως είναι φυσικό αλλά όλως αντιθέτως στον
Τιμόθεο λέει να ενδυναμώνεσαι παιδί μου…πράγματι τώρα περισσότερο πρέπει ο
Τιμόθεος να ενδυναμώνεται που βλέπει ως πνευματικό τέκνο τον απόστολο στα
δεσμά. Αν ο δάσκαλος δεν έπασχε τέτοια φοβερά ίσως έπρεπε εσύ ο μαθητής να
λυπάσαι και να φοβάσαι όντας νέος και άπειρος κι όμως μπήκες στους κινδύνους
αλλά τώρα έχεις παρηγοριά υπερβολική να υποφέρεις πειρασμούς που θα
ακολουθήσουν έχοντας δει κι εμένα να πάσχω και να υποφέρω τους
πειρασμούς…πρώτον ενδυναμώσου γιατί έτσι είναι η φύση των πραγμάτων και όταν
είσαι απόστολος και κηρύττεις και είτε είσαι απλώς και μόνο χριστιανός γιατί
οπωσδήποτε θα σε ακολουθήσουν πειρασμοί κι όχι επειδή είσαι νέος κι άπειρος…και
δεύτερον κάθε μικρότερος και κατώτερος παρηγοριέται όταν βλέπει να πάσχει τα
ίδια με αυτόν και άλλος μεγαλύτερος και ανώτερός του…πόση πατρική φιλοστοργία
και αγάπη κρύβουν οι συμβουλές του αποστόλου κι εδώ στο παιδί του όπως τον
αποκαλεί μάλιστα ο απόστολος κι είναι σα να του λέει παιδί μου μοιάσε στον
πατέρα σου. Κι επιπλέον ενδυναμώσου από τη θ.χάρη τη χάρη του Χριστού μας και
αυτήν έχοντας συμβοηθό και συναγωνιστή αντιμετώπισε όλους τους πειρασμούς και
κινδύνους στη ζωή σου. Κι εμείς μ’ αυτήν
λάβαμε εξουσία να πατάμε πάνω σε φίδια και σκορπιούς και σε κάθε εχθρική δύναμη
και να μην αδικούμαστε από κανένα τους κι ανάλογα να περνάμε από μικρά και
μεγάλα αμαρτήματα άτρωτοι…
Η πίστη εξ ακοής και επομένως όσα άκουσες από μένα κι όχι από φιλονικίες
και λογομαχίες έμαθες και άκουσες κι όχι μάλιστα κρυφά αλλά φανερά και με
παρρησία κι ενώπιον πολλών μαρτύρων και με μαρτυρίες ΠΔ βεβαιωμένα δώσε τα ως
παρακαταθήκη ως πολύτιμο θησαυρό με ασφάλεια και βεβαιότητα να τα φυλάξουν και
να είσαι έτσι προσεκτικότερος –αλλιώς σε άλλους αν δώσεις την πίστη θα αρχίσουν
να λογομαχούν κλπ κλπ προδίδοντας την παρακαταθήκη των λόγων…δώσε την
παρακαταθήκη αυτήν την πολύτιμη σε όσους μπορούν να διδάξουν κι άλλους γιατί τι
το όφελος εάν κανείς εν είναι μεταδοτικός; Κι ας μην προδίδει αυτός την πίστη
του οφείλει να τη μεταδίδει και σε άλλους όσα διδάχτηκε. Και κάθε δάσκαλος δυο
τινά πρέπει να διαθέτει: πιστότητα και να φυλάει όσα άκουσε και να μην τα
προδίδει και μεταδοτικότητα στη διδασκαλία του όπως εδώ οφείλουν δηλαδή να
είναι όσοι αξιώνονται το μέγιστο λειτούργημα της ιεροσύνης. Κι ακόμα παραπάνω
και κάποια μυστικά που έπρεπε ο Τιμόθεος θησαυρό αληθινό σε έμπιστους και
δυνάμενους να μεταδώσουν και με τη διδασκαλία τους όπου έπρεπε υπαινίσσεται εδώ
ο απόστολος(τα άγια τοις αγίοις και ιεροίς κι όχι τοις κυσί και τοις βεβήλοις).
Καλός στρατιώτης είναι όποιος κακοπαθεί για τον Ιησού Χριστό και
επομένως ας μη λυπούμαστε αν κακοπαθούμε κι εμείς ως στρατιώτες Χριστού του
επουράνιου Βασιλέα μας Χριστού και αφθάρτου…και προσέξτε όλοι οι χριστιανοί ότι
με βιοτικές φροντίδες και μέριμνες που σαν τα φίδια και δεσμά δένουν και
περιπλέκουν τον κάθε στρατιώτη του Χριστού και δεν τον αφήνουν ελεύθερο παρά
του δίνουν ταραχές και δυσκολίες και ενοχλήσεις στη ζωή και πράγματα ενώ πρέπει
μόνο να κοιτάμε πώς να αρέσουμε στο Χριστό που μας διάλεξε κι όχι να
ανακατευόμαστε με πάθη και χρήματα που φέρνουν προβλήματα αβάστακτα…και ασφαλώς
δεν αρκεί να αγωνιστούμε και να παλαίψουμε για το Χριστό και τις εντολές του
και να αλειφθούμε με έλαιο όπως έκαναν οι παλαιστές για να γλιστράνε από τον
αντίπαλό τους και εδώ από το διάβολο αλλά χρειάζεται να φυλάξουμε και τους
νόμους της πάλης να είμαστε δηλαδή σώφρονες και καλά φυλαγμένοι από σαρκικά
πάθη και πώς να τρώμε και να πίνουμε με εγκράτεια ώστε να ρίξουμε κάτω και να
νικήσουμε τον εχθρό μας και μάλιστα ενώπιον Κυρίου. Έτσι μόνο και θα νικήσουμε
και νόμιμα σύμφωνα με τους κανόνες της πάλης…και ακολούθως και
στεφανωνόμαστε…στρατιώτης Χριστού είσαι;
Ετοιμάσου να αγωνιστείς έως θανάτου για τον ουράνιο Βασιλέα Χριστό και
εάν είσαι αθλητής και παλαιστής πρέπει να υπομένεις και να εγκρατεύεσαι σε όλα
και να γυμνάζεσαι σε όλα και να μην αμελείς ποτέ όπου και όπως πρέπει ώστε να
είσαι έτοιμος όταν σου ζητηθεί από το Θεό κι όχι όπως έτυχε αλλά όπως αρμόζει
να ζει ο χριστιανός προσδοκώντας τον Κύριό του και η ζωή μας όλη άλλωστε δεν
είναι παρά ένα μεγάλο Γυμνάσιο κι ένα γυμναστήριο και πόλεμος και
πειρασμός(Εφ.6,19/πρέπει να προσευχόμαστε όχι μόνο για μας αλλά και για τους
άλλους αδελφούς μας και μάλιστα τελευταία για μας τους ίδιους και όπως λέει κι
ο απόστολος εδώ χρειαζόμαστε την προσευχή των άλλων όπως κι εδώ που «έπιασε» η
προσευχή όλων και ελευθερώθηκε και όλα αυτά με τη θ.χάρη και λόγια και έργα) !
(*Κορ.1,9,25/πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται: στα ΑΕ αγωνίσματα οι
χριστιανοί αντιπαραθέτουν τον κόσμο, τη σάρκα και το διάβολο με βραβείο και
στέφανο την ατελεύτητη μακαριότητα και αγωνιζόμενοι κατά το σώμα κι αν
αποθάνουν οι χριστιανοί κι όμως νικούν και κερδίζουν άφθαρτη και αιώνια ζωή
–πβ.τον Επαμεινώνδα που πέθανε χαρούμενος νικώντας τον εχθρό έτσι κι οι
χριστιανοί λέει ο Άγ.Νικόδημος ο Αγιορείτης πεθαίνουν χαρούμενοι νικώντας τον εχθρό
κόσμο και διάβολο και θανατώνοντας κακές επιθυμίες σαρκικές που συμβοηθούν τον
εχθρό μας κάθε δαίμονα για να μας θανατώσουν και επομένως κατά τον Ι.Χρυσόστ.
χωρίς πόλεμο δε νικάμε και άρα κι εδώ να χαιρόμαστε και εκεί κι οφείλουμε για
τη νίκη να εγκρατευόμαστε από όλα που μας στερούν τη δύναμη στον πόλεμο αυτό κι
ας έχουμε το θ.έλεος και τη βοήθειά Του…κι αλλού στάδιο ο βίος και αντίπαλος η
κακία πολυτρόπως τοις δολεροίς παλαίσμασι καταγωνιζομένη τους
προσπαλαίοντας…ενταύθα άθλα μετά ταύτα έπαθλα…μη ζητείτω εν καιρώ αγώνος
στεφάνους εκεί γέρα και τιμαί…μη προδώμεν την ευκαιρίαν των πραγμάτων ίνα μη
μεταμεληθώμεν εκεί ανόητα…στάδιον τα παρόντα πρόκεινται αόρατον εν ω θηρίοις
ουκ αισθητοίς αλλά νοητοίς προσπαλαίομεν μέχρι σώματος ιστώσι κίνδυνον αλλά τη ψυχή
θάνατον φέρουσαι…μεγάλου αθλητού δέρεσθαι και νικάν ένεκεν Θεού υπομένειν ίνα
ημάς αναμείνη Αυτός εις την βασιλείαν δράμε συντονότερον…όσο είσαι εδώ νίκησον
ώδε το στάδιον εκεί οι στέφανοι και νικάμε πάντα εάν μετανοούμε πάντα για ό, τι κακό κάνουμε και καθαρίζουμε εαυτόν από
πάθη παρασκευή κατά εχθρού νίκης και άρα αδιαλείπτου πάλης προς τον
κοσμοκράτορα του κόσμου τούτου και μεις μόνον πάλαισμα κατά πάσης του
πειρατηρίου προσβολής έχομεν την μετάνοιαν και όποιος την κατόρθωσε και την
κατορθώνει διαρκώς διαπαντός νικητής γίνεται κατά του αεί προσπαλαίοντος!)
Κι ενώ όσα αναφέρθηκαν ως εδώ ταιριάζουν σε κάθε χριστιανό εδώ και πέρα
αναφέρεται και ειδικότερα στους ποιμένες και ιερείς ως γεωργούς που πρέπει να
είναι και στρατιώτες και παλαιστές αλλά και γεωργοί γιατί ποιμένες και δάσκαλοι
των χριστιανών δεν κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους όπως πρέπει να είναι αλλά
γεωργούν και άλλους και πολλή ανταπόδοση λαμβάνουν από τη γεωργηθείσα γη και
την καρποφορία της και μισθό! Πρώτος τρώει από τον καρπό γιατί ο ιερέας
ανταμείβεται πρώτος από το Θεό με τις αρετές των μαθητών του –πρώτος αυτός
εφαρμόζει λόγω και έργω όσα διδάσκει στους μαθητές του- που διδάχτηκαν από αυτόν: όχι μόνο στην
αιωνιότητα αλλά κι εδώ απολαμβάνεις τον κόπο σου και λαμβάνεις το μισθό σου
αφού μέσα στον κόπο σου είναι η αντιμισθία σου κι αν εσύ δεν κερδίζεις όπως
νομίζεις κάτι παραπάνω όμως κερδίζουν οι άλλοι στην ψυχή τους με τη διδασκαλία
σου κι αυτό είναι μέγιστο κέρδος στην εδώ ζωή σου…ακόμα πν.χαρά νιώθεις μεγάλη
από τη διόρθωση του αδελφού σου στη συνείδησή σου με τη διδασκαλία σου κι αυτή
η χαρά είναι μέγα αγαθό. Δεν εννοεί εδώ τιμές και περιποιήσεις από μαθητές σε
δάσκαλο όχι ούτε τροφές όχι δεν είναι έτσι η αλήθεια φωνάζει εδώ ο άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης…και προσέξτε δεν λέει κάθε γεωργός αλλά όποιος γεωργός
κοπιάζει απολαμβάνει όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω…τους πόνους των καρπών σου
φάγεσαι και τους καρπούς των πόνων σου φάγεσαι…
Σκοτεινά και αινιγματικά όλα αυτά για να οξύνεις περισσότερο το νου σου
κι εύχομαι να σου δώσει ο Θεός σύνεση –εντρέχεια διανοίας ευπαρακολουθήτως το
εκάστω πράγματι οικείον και πρέπον εξευρίσκουσα όπως λχ ο συνετός Δανιήλ έλυε
ενύπνια και αινίγματα…- να καταλαβαίνεις κι όσα σου είπα και άλλα απόρρητα και
αινιγματικά και δυσκολοδιάκριτα και με ένα από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
τη σύνεση(Κολ.1,10/περιπατήσαι υμάς αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν εν
παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού:
εσείς σωθήκατε μέσω του Μονογενούς Υιού του Θεού για να πολιτευτείτε ενάρετα γιατί
όποιος μάθει τη θ.φιλανθρωπία κι ότι ο Θεός έδωσε τον Υιό Του για να σωθούμε
πώς είναι δυνατόν να μη δώσει κι αυτός τον εαυτό του στους κόπους της αρετής; Ή
πώς δε θα προσπαθούσε όσο μπορούσε να σηκώσει το Σταυρό του Κυρίου; Πίστη είναι
ενωμένη με την ανάλογη πολιτεία την ενάρετη δηλαδή και επομένως και την καλή
ζωή. Και γι’ αυτό κι εμείς προσευχόμαστε
όχι μόνο να μάθετε την επίγνωση του θ.θελήματος αλλά και να εκτελείτε τα έργα
και με αυτά το θ.θέλημα αφού όποιος ξέρει αλλά δεν εκτελεί κιόλας αυτός οπωσδήποτε
θα κολαστεί. Και για όλα αυτά παρακαλώ το Θεό για σας να ζείτε έτσι ώστε με όλα
να αρέσκετε στο Θεό με κάθε έργο αγαθό όπου βρίσκεται και η θ.ευαρέσκεια και
εννοείται ότι υστερούν ακόμα σε τελειότητα…επειδή πάλι γνωρίσατε καλύτερα το
Θεό από τους παλαιούς εκείνους και σαφέστερα χρωστάτε επομένως να αυξάνετε την
ενάρετη ζωή κατά το μέτρο της επιγνώσεως του Θεού. Εφόσον βαπτιστήκατε έχετε
μεγάλη και υπερβολική αρετή ως υιός του Θεού δια του αγ.βαπτίσματος…πράξεις
αγαθές καρποφορείτε και επίγνωση Θεού καθώς πρέπει κι όχι όπως νομίζετε ότι
έχετε. Έχετε καλή ζωή και πολιτεία και ασφαλώς σωθήκατε δια Ιησού Χριστού γιατί
αυτή είναι η επίγνωση του θ.θελήματος η οικονομία του Θεού Λόγου ώστε να
πολιτεύονται οι χριστιανοί αξίως του Κυρίου και να αυξάνουν σε έργα αγαθά και
να γνωρίζουν ταυτόχρονα και το Θεό, γνώση και πίστη και καλή πολιτεία και έργα
είναι αχώριστα και συστατικά το ένα του άλλου…)
Για τους αιρετικούς πρόσεχε πάλι στο λέω παρηγορητικά κι Αυτός ο
Διδάσκαλός μας Χριστός –μόνο και μόνο με τη μνήμη Του η ψυχή μας ευφραίνεται
και παρηγορείται καθότι εμνήσθην του Θεού και ηυφράνθην από το ευπόριστον της
ιατρείας και τάχος αυτής και μεγέθους της δωρεάς της: Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με λέμε ακαταπαύστως όπως έκανε κι ο απόστολος Πέτρος λχ όταν οδηγούσαν
τη γυναίκα του στο θάνατο και της έλεγε να θυμάται το Χριστό- με όσα έπαθε
νίκησε το θάνατο και με το θάνατο απέλαβε ζωή κι επομένως μη μικροψυχείς και
βαρεθείς σε παθήματα και πειρασμούς που θα έρθουν…
Κοίτα μόνο όσα σου ευαγγελίστηκα –οι αιρετικοί πόσα ψευδή «ευαγγέλια»
έγραψαν τάχα του αποστόλου τάδε ή δείνα(Ρωμ.14,24,πολλοί λοιπόν αιρετικοί
έγραψαν ήδη από τότε πολλά ψευδεπίγραφα και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από
όλα αυτά: καλύτερα να μην τα αναφέρουμε εδώ για να μη μπερδευτούν οι χριστιανοί
αδελφοί μας και πάντως οφείλουμε και να ρωτάμε πριν διαβάζουμε ένα έντυπο
κάποιον απλανή…γιατί κινδυνεύουμε θανάσιμα…καλή η συνήθεια όπως και όταν είναι
να φάμε κάτι να ρωτάμε για την ποιότητα του φαγητού…πόσο μάλλον όταν είναι να
φάμε πνευματική τροφή γιατί αν δηλητηριαστούμε και πεθάνουμε αιωνίως θα
κολαζόμαστε και δεν είναι τυχαίο ότι και μέχρι σήμερα αναμασούν οι αιρετικοί
τέτοια δήθεν «ευαγγέλια» και άλλα νόθα και ξένα προς την Ιερά μας Παράδοση για
να πλανήσουν τους αφελείς και μάλιστα σε περιόδους νηστείας –έχουμε όλοι
σχετική πείρα πρόσφατη) -και κήρυξα και έπαθα κι εγώ πειραζόμενος κακοπαθώντας
αλυσοδεμένος σα ληστής και κακοποιός για το Ευαγγέλιο του Χριστού και αδοξία
και κακή υπόληψη από ανθρώπους έλαβα για το κήρυγμα του Ευαγγελίου…κι όμως κέρδισα
με τα δεσμά μου πράγμα θαυμαστό πράγματι να μη δένεται ο λόγος μου και η
διδασκαλία μου παρά με τα δεσμά μου περισσότερο να πετυχαίνω από ό, τι πριν και να βλέπω να εξαπλώνεται και να
κηρύττεται σε όλους τώρα περισσότερο από ό,
τι πριν…τι είναι ο λόγος του Θεού κάτι αισθητό να δένεται και να
εμποδίζεται όπως το σώμα; Όχι βέβαια ο θ.λόγος είναι ελεύθερος και ακράτητος
και όταν εμείς είμαστε δέσμιοι και κηρύττουμε ο θ.λόγος είναι πάλι ελεύθερος
και τρέχει ελεύθερα χωρίς εμπόδια που αποτελεί και ισχυρή απόδειξη ότι η γλώσσα
μου είναι λυμένη κι ας είμαι δεμένος και μπορώ και κηρύττω και γράφω επιστολές
σε σένα και σε άλλους πράγμα πράγματι θαυμαστό! Τι όφελος από τα δεσμά!
Παρηγορήσου κι εσύ παιδί μου και υπόμεινε πειρασμούς. Εγώ δεν πάσχω για
μένα αλλά για τη σωτηρία σου και για τη σωτηρία των άλλων χριστιανών και όχι
για τη δόξα μου αλλά για τη δόξα των άλλων δηλαδή για τη δόξα των εκλεκτών του
Θεού όσων διαλέχτηκαν από το Θεό να κληρονομήσουν ζωή αιώνιο κι επομένως αφού
Εκείνος τους εξέλεξε εμείς οφείλουμε να πάσχουμε για τη σωτηρία τους ως
αληθινοί απόστολοι και κήρυκες του Ευαγγελίου…και για να πετύχουν αυτοί τη
σωτηρία τους κι εμείς πρέπει να υπομείνουμε πειρασμούς γι’ αυτούς. Έπαθε ο Χριστός για μας; Κι εμείς
πρέπει να πάθουμε για τους εκλεκτούς του Θεού. Κι αυτό δεν είναι δικό μας
κατόρθωμα να υποφέρουμε και χάρη και ευεργεσία αλλά ανταπόδοση που κάνουμε στο
Χριστό τον υπέρ ημών παθόντα…καλά στα δεσμά έτοιμος να πεθάνεις πώς θα σώσεις
άλλους; Θα σώσεις άλλους με την εν Χριστώ σωτηρία την ψυχική την αληθινή και
ένδοξη αφού το σώμα αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί…κι όχι μόνο θα σωθούν με τους
πειρασμούς και το θάνατό μου άλλοι αλλά
κι αιώνια θα δοξαστούν μαζί μας με τους αποστόλους: Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσιν και
περισσόν έχωσιν…όπου περισσόν είναι βέβαια να έχουν όχι μόνο ζωή αλλά ζωή
ένδοξη και αιώνια οι εκλεκτοί του Θεού. Κι όλα αυτά προξενούν οι αλυσίδες και
τα δεσμά και οι πειρασμοί και η ντροπή και οι πόνοι δόξα αιώνια και δόξα στους
εκλεκτούς και πόσο μάλλον δόξα αιώνια και σε μένα που κακοπαθώ και γι’ αυτό παιδί μου μην αδημονείς!
