Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Στην πόλη
του Αγίου Νικολάου η ίδρυση μιας
δεύτερης ενορίας ήταν ευχάριστο γεγονός. Η πόλη είχε μεγαλώσει και απαιτούσε
μια δεύτερη ενορία, για την εκκλησιαστική ζωή των ανθρώπων. Με πρωτοβουλία των ιερέων
της Αγίας Τριάδος και με δωρεές των ευσεβών χριστιανών, είχε χτιστεί ο Άγιος
Γεώργιος, στην θέση μικρής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Ήταν ωραία εκκλησία
αλλά μικρή για την πόλη του Αγίου Νικολάου, που είχε προοπτικές, ως πρωτεύουσα
του νομού, αλλά κυρίως εξαιτίας του φυσικού της κάλλους, να γίνει μεγαλύτερη.
Ήμουν ο
πρώτος εφημέριος σ’ αυτή την ενορία και είχα την ευθύνη να οργανωθεί σε
εκκλησιολογικά πλαίσια και να αποκτήσουν οι άνθρωποι ενοριακή συνείδηση.
Επέλεξα άριστους συνεργάτες στο εκκλησιαστικό Συμβούλιο, που αγαπούσαν πολύ την
εκκλησία και εργάστηκαν με ιερό ζήλο και αφοσίωση. Οι δωρεές των ανθρώπων όλης
της πόλεως ήταν συγκινητικές και σε λίγο καιρό είχαμε εξοπλίσει το ναό του
Αγίου Γεωργίου, με ό, τι ήταν απαραίτητο, για να λειτουργήσει ως ενοριακός ναός
μιας πόλεως.
Οι άνθρωποι
αγάπησαν την ενορία τους και την προτιμούσαν στην τέλεση των μυστηρίων και των έκτακτων
ιερών ακολουθιών (κηδείες κ.λ.π.) όσο και αν ο ναός ήταν μικρός και δεν τους
εξυπηρετούσε όσο έπρεπε. Ιδιαίτερα με συγκινούσε από την αρχή ο εκκλησιασμός.
Στις μεγάλες γιορτές και ιδιαίτερα την Μεγάλη Εβδομάδα είχαμε πολύ εκκλησίασμα.
Ερχότανε από τις Κοπράνες, από τον Ξηρόκαμπο, ακόμη κι από τον Πίσσιδο. Δεν
υπήρχαν παρά δύο μόνο ενορίες στην πόλη του Αγίου Νικολάου. Τελέσαμε τα
εγκαίνια του ναού του Αγίου Γεωργίου και φροντίσαμε από την αρχή να βρούμε
καλούς ψάλτες, να πλαισιώσουν τα ψαλτήρια.
Εκείνο τον
καιρό είχε τελειώσει ο ναός της Αγίας Ειρήνης, που οικοδόμησε ο καπετάνιος Νικόλαος Φαφούτης. Ο καπετάν Νικόλας ήταν
χρόνια καπετάνιος στα καράβια κι έχτισε αυτή την Εκκλησία από ένα θαυμαστό
γεγονός. Σε μια τρικυμία «είδε» μια κοπέλα στο πλοίο να γαληνεύει τη θάλασσα. Δεν ήξερε ποια Αγία ήταν.
Βρισκόταν σε αλλόθρησκες χώρες και
μακριά από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Την επόμενη που βγήκε στο λιμάνι, μια τσιγγάνα
τον παρακάλεσε να αγοράσει μια εικόνα. Τότε είδε έκπληκτος, ότι η εικόνα ήταν
της Αγίας που είχε δει στο πλοίο. Ήταν η Αγία Ειρήνη. Η εικόνα ήταν μικρή, αλλά
την έφερνε κάθε χρόνο ο Νικόλας την ημέρα της εορτής της Αγίας Ειρήνης, να
λειτουργηθεί. Την φύλασσε στο εικονοστάσι του.
Από την
αρχή είδα με πολλή συμπάθεια τον καπετάν Νικόλα κι εκείνος μ’ αγαπούσε πολύ.
Μου έλεγε να λειτουργώ στην Αγία Ειρήνη οπότε ήθελα κι εγώ λειτουργούσα κατά
διαστήματα στις εορτές μιας εβδομάδος. Δεν ήθελε ο ναός να μείνει ιδιωτικός,
αλλά να παραχωρηθεί στην ενορία. Εξάλλου μ’ αυτή την προοπτική έκανε την αίτηση στον Μητροπολίτη και αυτός ο
όρος υπήρχε στην άδεια ανεγέρσεως. Να
παραχωρηθεί μόλις τελειώσει, στην ενορία της Αγίας Τριάδος. Δεν υπήρχε τότε
άλλη ενορία. Ο νόμος βέβαια ορίζει ότι, όταν ο ναός δεν προορίζεται να
παραμείνει ιδιωτικός –υπό την επίβλεψη βέβαια του Επισκόπου- περιέρχεται στην πλησιέστερη ενορία.
Τα 2/3 του ναού είχαν τότε
αγιογραφηθεί. Ο καπετάνιος ήθελε να τον εγκαινιάσει. Ήρθε στον Μητροπολίτη για
να τον παραχωρήσει στην ενορία. Εκείνος του είπε να τον κρατήσει όσο καιρό ήθελε,
να τον χαρεί και να τελειώσει όσες εργασίες χρειάζεται. Τέλεσε τα Εγκαίνια ο
Σεβασμιώτατος και ο Νικόλας τελείωσε την αγιογράφηση του ναού και τοποθέτησε τα
κεραμίδια.
Μια από τις βασικές μέριμνες του
Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Αγίου Γεωργίου, αλλά και όλων των εκκλησιαστικών
Συμβουλίων που επακολούθησαν, ήταν η συντήρηση και ο εξωραϊσμός των εξωκκλησίων
της ενορίας. Τοποθετήσαμε κεραμίδια στο ναό του Αγίου Ανδρέου, επεκτείναμε
κυκλικά την αυλή του Αγίου Δημητρίου και τοποθετήσαμε κεραμίδια, πλακοστρώσαμε
την αυλή του Αγίου Νικολάου και φυτέψαμε λουλούδια, περιφράξαμε τον περίβολο των Αγίων Πάντων και
διαμορφώσαμε όσο μπορούσαμε τα κελιά.
Αργότερα προέκυψε ο ναός του
Αγίου Μύρωνος στον Πίσσιδο. Η Μητέρα μου παραπονέθηκε, ότι δεν είχαν εκκλησία και αν ήταν δυνατόν να φτιάξω ένα
προσκυνητάρι, να ανάβουν ένα καντήλι
στις γιορτές. Σκέφτηκα να φτιάξω ένα προσκυνητάρι απέναντι στο σπίτι μας. Μετά
σκέφτηκα αν μπορούσε να γίνει ένα μικρό
εκκλησάκι. Ζήτησα απέναντι από το σπίτι της μητέρας μου ένα μικρό οικόπεδο. Μου
το έδωσαν, αλλά ο ναός δεν θα είχε αυλή.
Τότε η μακαρίτισσα Σοφία Αλέξη, μου πρότεινε να μου δώσει
απέναντι από την ομβροδεξαμενή ένα οικόπεδο, για να χτίσομε μια μεγαλύτερη εκκλησία. Έτσι
προέκυψε το οικόπεδο, που ανεγέρθηκε ο ναός του Αγίου Μύρωνος. Ήταν 1.000. τ.μ.
Πήραμε την άδεια από τον Μητροπολίτη Δημήτριο, δεν δημιουργήσαμε Ερανική
Επιτροπή, αλλά ανέλαβε την ανέγερση του Ναού το
Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Αγίου Γεωργίου. Ο ναός θα ήταν τρίκλιτος. Το
κεντρικό κλίτος του Αγίου Μύρωνος, επιλογή του
Δημητρίου. Το δεξιό στη χάρη του
Αγίου Σπυρίδωνος, επιλογή δική μου και το αριστερό στη χάρη της Αγίας Σοφίας,
για να τιμήσομε τη δωρήτρια του οικοπέδου.
Συνεχίζεται...
